Tabutların üzerine açılan deliklerin sırrı, tarihçilerin yaptığı araştırmalarla gün yüzüne çıktı. İlk bakışta tuhaf görünen bu uygulama, aslında dönemin çeşitli korku ve inanışlarına dayanıyor. Günümüzde artık rastlanmayan bu uygulamanın nedenleri oldukça ilginç.
DEVAM ETMEK İÇİN TIKLAYINIZ >>>>>>
Diri Gömme Korkusu: Orta Çağ'da insanlar, yanlışlıkla diri diri gömülmekten büyük korku duyuyorlardı. Bu korkunun sonucu olarak bazı mezarlıklarda, tabutlara hava delikleri veya çanlar eklenirdi. Eğer yanlışlıkla diri gömülmüş bir kişi varsa, bu deliklerden ses çıkararak yardım çağırabilirdi. Bu tedbir, ölü sanılan birinin hayatta olup olmadığını anlamak için son bir şans olarak görülüyordu.
Ölülerle İletişim: O dönemde bazı kültürler, ölülerin diğer ölülerle veya yaşayanlarla iletişim kurabilmesi için tabutlara delikler açılmasının gerekli olduğuna inanıyordu. Bu delikler, yaşayanların ölülerle bağlantı kurabileceği bir yol olarak düşünülüyordu. Bu inanış, ölüler dünyası ile yaşayanlar arasındaki sınırın daha geçirgen olduğuna dair eski bir düşünceye dayanıyordu.
Ruhların Serbest Kalması: Bir başka inanışa göre, tabutlara açılan delikler, ölen kişinin ruhunun mezardan özgürce çıkabilmesi için yapılıyordu. Bu uygulama, ölülerin huzur içinde dinlenebilmesi ve yaşayanlara musallat olmaması amacıyla bir tür tedbir olarak kabul ediliyordu. Ruhların özgür kalması, ölen kişinin ahiret yolculuğunu tamamlayabilmesi için önemli bir adım olarak görülüyordu.
