Hindistan’da bir sucu, boynuna astığı uzun bir sopanın uçlarına astığı iki büyük kovayla su taşırmış. Kovalardan biri çatlakmış. Sağlam olan kova her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve ulaştırabilirmiş.

  Bu durum iki yıl boyunca her gün böyle devam etmiş. Sağlam kova başarısından gurur duyarken; zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan utanç duyuyormuş.

  İki yılın sonunda bir gün çatlak kova ırmağın kıyısından sucuya seslenmiş. ’’Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum.’’ ‘’Neden? ‘’ diye sormuş sucu ‘’ niye utanç duyuyorsun?’’ Kova cevap vermiş. ’Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun. ’Sucu şöyle demiş ‘’patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri fark etmeni istiyorum. ’Gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikayı dikkatle izlemeye başlamış. Sucu kovaya sormuş ‘’yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek olmadığını fark ettin mi? Bunun sebebi senin kusurun olarak gördüğün şeyden benim yararlanmamdır. Sızan suları fark ettikten sonra senin tarafına çiçek tohumları ektim. Her gün ırmaktan dönerken sen onları suladın, çiçekler böylece açtılar. Ben de kaç yıldır bu çiçeklerden toplayıp patronumun sofrasını süslemesine yardımcı oldum. Ben o sofraları senin sayende yetişen çiçeklerle süslemeseydim o evde bu güzellikler yaşanmayacaktı. Belki de benim buradan aldığım ücretin artışında senin sızan suyunla büyüyen çiçeklerin çok büyük payı vardır…’’

    Farkındalığımızı güçlendiren muhteşem bir hikâye öyle değil mi? Evet aslında hepimiz birer’ ‘çatlak kovayız’ ‘hepimizin farklı farklı kusurları, engelleri var. Kendimizi güçlü yönlerimizle kabul ettiğimiz gibi, mevcut eksikliklerimizle de kabul etmemiz gerektiğinin farkına varmalıyız. Fiziksel bir engelimiz varsa onu da kabul etmeyi seçmeliyiz. Önemli olan zayıflıklarımızla birlikte yaşamayı ve yaşam yolculuğumuzda zayıf yönlerimizden bir fayda sağlamayı öğrenmek. Yeter ki kendi değerimizin farkında olalım ve varlığımızın önemli bir anlamı olduğunu unutmayalım.

Mukadder ben; hepimizin tıpkı ‘’çatlak kova ‘’misali geçtiğimiz her yerde çiçekler açtırabileceğimize yürekten inanan…

 Sevgilerilerimle..